Film zaczyna się kiedy Martyna siedzi w wielkim domu, bogatym. Oszklona willa ukazująca nam żonę bogatego męża. Wiadomo, że idylla jest tylko na obrazku. Do tego filmy już zdążyły nas przyzwyczaić. Mąż gwałcący żonę to już tradycja naszej polskiej rodziny. Film jest na podstawie powieści Magdy Dtachuli i jak większość wydawanych powieści i produkcji filmowych po prostu powiela znane nam już tematy czyli: bogactwo, nieszczęśliwe relacje, apodaktyczna matka.
Bohaterowie są bardzo nijacy, może tacy mieli być. Są totalnie przeźroczyści, niewidzialni. Mamy w filmie oczywiście łączność, kontakt. Martyna ma przyjaciółkę Alicję, która kocha swojego synka za bardzo. Na tyle by nie pozwolić mu żyć samodzielnie. Ten umawia się na randkę z Adelajdą. No i jest już kolejny łącznik. Między bohaterami jest koło. Adelajda opiekuje się chorą matką, znany bardzo motyw. Trzeba przyznać, że scenografia bardzo dobrze zrobiona. Dobrze ukazane rożnice statusu. Adelajda, sprzątaczka basenu. Tak, skojarzyło się mi z moim opowiadaniem pt. „Nauka pływania”.
Cały film nie wciąga. Jest nudny. Nijaki. Oczywisty i nie rozumiem zachwytów. Fajnie, że nie krępujemy scen seksualnych w filmie. Sceny są w porządku ale też bez szału. Cały film toczy się wokół tych bohaterów. Porownuje się to do „Wielkich Kłamstewek”. Przemoc polskiej żony i matki, ktora ucieka w ramiona Daniela, syna przyjaciółki, ktory okazuje jej zrozumienie.
Motyw tradycyjny i powielany czyli uwolnić się z rąk przemocowego faceta!Szkoda, że takie tematy są jedynie gwarantem sukcesu. To dowodzi jak bardzo ludzkie myślenie jest schematyczne. Lubimy te powtórzone motywy. Przemoc wobec kobiet jest tak jak i mężczyzn wobec kobiet. Obie strony nawołują do tego. Pokonać faceta, który ma kasę. No i w tym wszystkim przyjaźń Alicji i Martyny, która przyjaźnią nie jest jak okazuje się z czasem. Choć zakończyłabym inaczej. Brakowało mi wiekszych smaczków i twistów. Jedyną ofiarą jest matka Adeliny, która jakby nieco odklejona postanawia popełnić samobojstwo. Wybawia tym samym swoją przyjaciółkę z dawnych lat z rąk sprawcy.
Kolejny dowód, że instytucja małżeństwa to właściwie układ finansowy, w którym często strony się buntują.
Nigdy nie spotkamy nikogo dobranego jak połówka jabłka bo nie ma takiej możliwości. Każdy kogo spotkamy coś przechodzi w swoim życiu. Tylko dlaczego kiedy chce się osiągnąć sukces w literaturze należy poruszyć temat przemocy względem kobiet? Na tym świecie kobiety też mają swoje za uszami. A takie filmy mają pokazać tego mężczyznę tylko w negatywnym obliczu i tu już wracamy do konkretnych. Kiedy kogoś opisujemy to używamy takich oto przymiotnikow: ładny, brzydki, przystojny, wysoki, niski, inteligentny, wykształcony….I tak właśnie siebie postrzegamy.
Jesteśmy dla siebie współlokatorami. Nie potrafimy budować relacji bo tak naprawdę zbyt mało o nich wiemy mimo tylu lat. Zacznijmy też traktować seks naturalnie. Jako część naszej natury. Jako tabletka przed stresem i napięciem. Dlaczego ludzie wychodzą za mąż z rozsądku choć marzą o prawdziwej miłości? Dlaczego? No właśnie.
Powstało już wiele filmów, które mają pokazać, że kobieta nie musi być żoną przemocowego męża ale też irytuje mnie to jednostajne określenie: PRZEMOCOWY MĄŻ. I tyle. Czyli czemu wzięła z nim ślub? Bo był przemocowy. Przestańmy ludzi szufladkować i określać w ten sposób.
Każdy z nas ma multum zalet i wad, ktore sprawiają, że możemy kochać i kochanymi być.
