Depresja to zaburzenie psychiczne, które często kojarzy się z lenistwem. Rodzice widząc dziecko w stanie depresji często myślą, że mu się nie chce.
Portal weelbee pisze:
Czym jest depresja?
Według klasyfikacji chorób depresja to zaburzenie psychiczne, które charakteryzuje się wystąpieniem co najmniej jednego epizodu depresyjnego w ciągu życia i należy do grupy “zaburzenia nastroju”. Depresja kliniczna jest poważnym stanem medycznym, który wymaga diagnozy i leczenia. Co prawda wiąże się z odczuwaniem smutku czy przygnębienia, jednak to tylko niewielka część objawów, dlatego nie można bagatelizować objawów takich jak brak chęci do działania, zobojętnienie albo myśli samobójcze. Zaburzenie może zacząć się w każdym wieku, nawet u dzieci i seniorów. Początki depresji nie są takie same dla wszystkich pacjentów – mogą być zarówno nagłe i szybkie, jak i stopniowe. Przebieg zaburzenia jest bardzo indywidualny, a sam pojedynczy epizod trwa około 6 miesięcy (choć może trwać też kilka tygodni albo kilka lat).
ANTYDEPRESANTY
depresja często wiąże się z lękiem i różnymi problemami. Lekarze przepisują antydepresanty. Najbardziej znanym jest fluoksetyma.
Psychotropy a antydepresanty
Leki psychotropowe to grupa leków, które działają na ośrodkowy układ nerwowy. Należy do nich wiele substancji o różnej budowie i zróżnicowanym wpływie na organizm. Leki przeciwdepresyjne, popularnie zwane antydepresantami, to właśnie jedna z wielu grup leków należących do psychotropów.
Jak działają antydepresanty?
Leki należące do grupy antydepresantów różnią się między sobą mechanizmami działania. Ogólnie można jednak stwierdzić, że większość z nich działa:
- przeciwdepresyjnie,
- przeciwlękowo,
- uspokajająco,
- poprawia nastrój,
- ułatwia zasypianie.
DEPRESJA U MĘŻCZYZN
Depresja jest niezależna od płci. Ta męska wydaje się jednak pomijana. Oni też mają prawo być słabi, wrażliwi itd. Mają prawo mówić o swoich problemach i uczuciach.
Depresję zalicza się do chorób cywilizacyjnych, podobnie jak otyłość czy cukrzycę. Zachorować może każdy, bez względu na wiek czy płeć. Mężczyźni rzadziej niż kobiety zgłaszają się do lekarza i częściej bagatelizują pierwsze symptomy depresji. Wśród nich mogą być problemy ze snem, drażliwość, wybuchowość, agresja, a nawet próby samobójcze. Mężczyzni cierpiący na depresję rzadziej niż kobiety szukają pomocy.
ARTYŚCI
Depresja artystyczna często wiąże się z brakiem akceptacji otoczenia.
Artysta (łac. ars dpn. artis sztuka) – osoba tworząca (wykonująca) przedmioty materialne lub utwory niematerialne, mające cechy dzieła sztuki.
Artysta – twórca tym różni się od rzemieślnika – odtwórcy, że swoje dzieła tworzy w oparciu o własną koncepcję, nadając im niepowtarzalny charakter. Dzięki temu dzieła znanych artystów rozpoznawane są bez potrzeby oglądania ich sygnatur. Artyści mogą jednak tworzyć w oparciu o konwencje stylistyczne (np. konwencje literackie), nadające ich dziełom cechy wspólne, pozwalające je zaklasyfikować np. do danego stylu, nurtu artystycznego czy epoki.
Granica między rzemiosłem a sztuką (a więc też między artystą a rzemieślnikiem) jest nieostra, o czym świadczą choćby terminy „rzemiosło artystyczne” czy „sztuka użytkowa„.
Artystą może być każdy, bez względu na stopień profesjonalizmu w uprawianiu jakiejkolwiek sztuki. W zależności od rodzaju uprawianej twórczości, bez względu na to, czy jest ona wykonywana zawodowo czy nie, artysta będzie nosił nazwę związaną ze swoją specjalnością, np. artysta plastyk, artysta muzyk.
Artysta może działać w jednej lub kilku dziedzinach, z których tylko niektóre podane są poniżej:
- architektura
- architektura wnętrz
- architektura krajobrazu
- film
- fotografia
- gry komputerowe / wideo[1]
- grafika
- komiks
- literatura
- malarstwo
- muzyka
- pantomima
- performance
- rzeźba
- metaloplastyka
- sztuka Internetu (net art)
- sztuka ulicy
- sztuka użytkowa np. biżuteria, ceramika, meblarstwo, tkactwo
- tatuaż
- teatr
- wideo
- wzornictwo przemysłowe (design)
Ciekawostka pamiętnikarska[edytuj | edytuj kod]
Interesującą anegdotę obrazującą pozycję społeczną artystów, w okresie, kiedy w Orońsku koło Radomia zamieszkiwał artysta-malarz Józef Brandt (1841–1915), podał w swym pamiętniku art.-mal. Marian Trzebiński (1871–1942)[2] w następujący sposób:
[…]>>Na dowód, jak stosunek społeczeństwa do artystów w Polsce jest zupełnie jeszcze nie ustabilizowany, przytoczę fakt, o którym słyszałem z ust p. Stefana Helbicha, kuzyna Brandta. Pewnego razu spotkali się w Radomiu u fryzjera, którego lokal właśnie Brandt opuszczał, a Helbich tam wchodził. Gdy fryzjer zaczął już strzyc swojego klienta, jak każdy fryzjer rozpoczął rozmowę: „Przepraszam bardzo, pan szanowny, widzę, zna pana Brandta z Orońska. Czy to prawda, co na niego mówią, że to jest malarz?” A gdy usłyszał potwierdzenie, dodał jeszcze: „No, no, kto by się tego spodziewał, taki porządny człowiek, zawsze mi rubla daje”<<[…]
