Samotne wychowanie dzieci przez jednego z rodziców może mieć niekorzystne skutki na ich rozwój, gdyż są one pozbawione właściwego wzorca rodziny. Dzieci w sposób niewłaściwy mogą przyswajać sobie rolę ojca i matki, którzy często przepracowani i zazwyczaj nieradzący sobie z problemami utrzymania rodziny, często uzależnieni są od wsparcia ośrodka pomocy społecznej. Badacze wskazują także na inne negatywne samotnego wychowania dzieci , jak choćby zachwianie funkcji :
- bezpieczeństwa
- psychohigienicznej
- socjalizacyjno-wychowawczej a także autorytetu samego rodzica.
K. Slany Alternatywne formy życia małżeńsko-rodzinnego w ponowoczesnym świecie , Kraków 2006. s.125
Z kolei F. Fukuyama , powołując się na najnowsze badania , zaprzecza wcześniejszym stwierdzeniom , iż wychowanie dzieci przez samotnych rodziców w niczym nie jest gorsze od wychowania przez rodzinę pełną , oraz, że w przypadku konfliktów w rodzinie dla dziecka jest lepiej jak , jak rodzice się rozwiodą. Takie stanowisko może może wiązać się z egoizmem rodziców , którzy tłumacząc sobie, że jeżeli sami będą szczęśliwi poza związkiem, , to także ich dzieci będą szczęśliwsze. Jest to postawa często egoistyczna , w której dobro dziecka , które najlepiej jest realizowane w rodzinie pełnej, często stawiane jest na drugim planie. Rodzice w swoich postawach indywidualistycznych często zapominają o swojej odpowiedzialności za drugie osoby , często najbliższe jakimi są własne dzieci. Z tego też względu takie zachowania mogą mieć przykre konsekwencje, jak chociażby w postaci destabilizacji życia dziecka, czy też degradacji jego psychiki.
F.Fukuyama , Wielki wstrząs , Warszawa 2000, s.247
Cytaty pochodzą z książki: Rodzina w nurcie współczesnych przemian, studia interdyscyplinarne . Instytut Nauk o rodzinie, Opole 2010
