Amerykańskie kino a zwłaszcza HBO karmi się festiwalami z męską przemocą. Paradoksalnie to amerykańskie pokazuje życie. Chcemy zyć w Polsce według tych schematów. Nie podobały mi się „Wielkie Kłamstewka” ale teraz piszę o serialu „Od Nowa” z Nicole Kidman i Hugh Grantem i zastanawiam się dlaczego kino boi się sytuacji odwrotnej. Wyjątkiem była chyba „Zaginiona Dziewczyna” z Benem Affleckiem gdzie kobieta okazała się być psychopatką.
Co mnie zastanawia? Sama przyznam, że dobrze się ogląda kiedy kobieta staje się ofiarą. Tylko czy rzeczywiście postać grana przez Kidman (Grace Fraser) jest ofiarą. Moim zdaniem nie. Jest córeczką bogatego Tatusia, prawnika. Wybrała psychologię i ewidentnie tworzy projekcję. Nie potrafię rozpoznać w jakim nurcie pracuje.
Bardzo podoba mi się postać Eleny. Fajnie zgrane jak bohaterka delikatnie atakuje Grace swoim zachowaniem. Tymczasem nie podoba mi się jej stosunek do męża w obliczu tej sytuacji. W ciągu jednej chwili bohaterka odkochuje się w swoim mężu. Nie twierdzę,że jest święty ale przecież jest jeszcze domniemanie niewinności. Najbardziej w tym wszystkim Grace znęca się nad synem. Nie potrafi nawet z nim porozmawiać.
„Od nowa” to kolejny przykład dramatu kobiety, rzekomej ofiary. Zamordowano kochankę męża? i co teraz? Zwolniono go , lekarza przez jeden romans. Tu nie chodzi o wybaczenie zdrady czy też nie – Chodzi o fakt, że rozpad związku jest winą obu stron. Nasza bohaterka ani przez moment nie obwinia samej siebie. Jest tu bardzo naznaczone, że Grace jest ofiarą ale nie mąż, który też prawdopodobnie był ofiarą Eleny. Jednak gdyby syuacja była odwrotna czyli kobieta prosila mężczyznę o łaskę ten by uległ. Tutaj mamy od początku założenie winy mężczyzny co nie jest odkryciem.
Ojciec Grace (W tej roli Donald Sutherland) jest postacią dziwną, tajemniczą.Bardzo bogaty człowiek.
Nie przepada za zięciem więc jest osobą, która miała motyw by wrobić go. Serial jest dobrze zrobiony. Ciekawe czy poznamy wszystkie odpowiedzi. Poza tym w tym serialu ważniejszą rolę odgrywają dzieci. Ich rola w czasie tych wydarzeń. No i kto zabił? Kluczowe pytanie.
Wracając teraz do postrzegania współczesnych polskich kobiet patrząc na to jak komentują w internecie to mam wrażenie, że celebrują fakt bycia ofiarą. Uczyniły z tego schemat życia w swojej głowie. Jeśli kobieta ma coś znaczyć w tym systemie to mąż musi w końcu okazać się chamem i chujem, niegodnym dzieci. Zamiast po prostu rozstać się z klasą. Kulturą. To ojciec twoich dzieci. To, że kogoś nie kochasz nie znaczy, że musisz go oczerniać przed wszystkimi. Pozwól mu żyć bez Ciebie.
Żona z łatwością wypiera się męża- To znany syndrom w dzisiejszych czasach. Zostawić i porzucić bo nie pasuje do obrazu idealnego świata.
„Może jej nie zabiłeś ale nie jesteś już moim mężem”
Tak rozpadają się relacje. Tak to działa.
